گاهی که مجبور میشم برای انجام کاری از منزل خارج بشم و از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنم بخصوص مترو دلم میگیره ...
نگاهم که ار روی آدمها بی اختیار رد میشه دلگیر میشم فکر میکنم اینها مصنوعین انقدر صورت نقاشی شده که باور نمیکنم پشت این ماسک روح باشه احساس باشه بعضی ها که جدا انقدر ...که احساس میکنم اگه ازشون بپرسم ساعت چنده ممکن صورتشون ترک ترک بشه...
درست ملاک برتری انسانها به تقواست و تقوا ظاهر نیست اما یکمی ظاهر متین هم داشتن هنر ...
دوست نداشتم این مطالب را بنویسم اما جدا درد میکشم قبول دارم که گاهی انسانهایی با این ظاهر هم بنده هستن اما چی به سر تفکر بچه شیعه آمده که اینطور خودش را ارزان میفروشه به کی ؟که چی؟
اینکه ظاهر آدمها مصنوعی شده بیشتر آزارم میده ...
بعد از این همه سرشون تو گوشیاشون انقدر تو وایبر و بازیهای مجازی سرک میکشن که انگار داری با یه عده آدم آهنی هم ردیف شدی که حوصله خودشم نداره رفتارهامون هم مثل چهره هامون مصنوعی شده ...
وقتی با خودم فکر میکنم که الان بله همین الان بچه هایی هستن که روی مزارشون مینویسن مدافع حرم با تمام سن کمی که دارن میگم خدایا کجای دنیا ایستادم که هنوز نفس میکشم و شما با چهر های مصنوعی بطور ناخواسته شدین ترکش دشمن ...ترکش
کوتاه نوشتم ...
کوتاه گفتم ...
فکر کنید یه کمی کوتاه فکر کنید شاید غایب حاضر به کوتاه فکر کردنی عاقبت به خیرمون کنه .
